no cóż..

bardzo mi przykro za brak waszego odzewu na mój ostatni post, dlatego też informuję, że kolejnych nie będzie. nie będę pisała dla samej siebie. naprawdę strasznie mi smutno było gdy zobaczyłam, że nikt tego nie przeczytał, nie wyraził swojej oceny zwłaszcza, że tyle osób chciało bym wróciła. trudno. bardzo wam dziękuję za czytanie i odwiedzanie mojego bloga. daliście mi wiele radości. żegnajcie, Directioneki.

UWAGA!

cześć kociaki! zgodnie z obietnicą - wracam. od dzisiaj zaczynam pisać kolejne rozdziały. wyczekujcie cierpliwie. mam nadzieje, że dopisze mi wena i pojawią się bardzo szybko. a tak na wstęp:

    - To będą wspaniałe wakacje! - mruknęła Wiki, patrząc po wszystkich a na końcu zatrzymując się na Liam'ie, do którego się czule uśmiechnęła. Chłopak jako kierowca i to w dodatku bardzo ostrożny był tak skupiony na drodze, że nawet tego nie zauważył.  Dziewczyna wyjęła z torebki czasopismo i zaczęła je przeglądać, od czasu do czasu spoglądając na swojego chłopaka i zagryzając dolną wargę. Jako kierowca był jeszcze bardziej przystjony niż normalnie, w dodatku taki spokojny i skupiony. Uwielbiała w nim jego opanowanie, powagę a jednocześnie niezwykłe poczucie humoru. Był mężczyzną, a zarazem chłopcem. Jeszcze raz szeroko się uśmiechnęła, widząc, że puszcza jej oczko zachichotała bezgłośnie i wróciła do przeglądania gazety.

     Tymczasem Magda i Niall razem słuchali muzyki, a raczej tak to na początku było. Aż jedno nie zaczęło narzekać na daną piosenkę, co było konsekwencją jej zmiany.

- Lubię to! - powiedziała Magda, słusząc w słuchawce "Only hope" M. Moore. Przymknęła oczy i zaczęła wsłuchiwać się w głos piosenkarki. Niall nie był w stanie zrobić jej psikusa i przełączyć dalej. Tym bardziej widząc jak ta piosenka działała na dziewczynę. Spojrzał na nią, trzymając w ręku telefon. Jej włosy rozwiewał delikatnie wiatr, który dostawał się przez rozsuniętą szybę, lekko zaróżowione policzki, przymknięte powieki, jakby błogo spała i ten delikatny lecz piękny uśmiech. Całą siłą woli starał się nie uśmiechnąć za szeroko bądź nie palnąć tekstu w stylu "jesteś śliczna". Kiedy piosenka się skończyła Magda otworzyła oczy, a Niall zdając sobie sprawę, że patrzył na nią cały czas szybko odwrócił wzrok kierując go na telefon i wyszukując kolejne utwory. Dziewczyna zaśmiała się szczerze, uświadamiając sobie, że musiała przed chwilą wyglądać jak w jakimś transie.

- Przepraszam, ta piosenka tak na mnie działa. Totalnie mnie wyłącza - ponownie się zaśmiała, odgarniając włosy z twarzy, które wiatr nieustannie je na nią kierował.

- Dla odmiany coś szybkiego? - spojrzał na nią, unosząc zawadiacko prawą brew ku górze.

- Chętnie - powiedziała, pełnym, ciepłym głosem kiwając przy tym lekko głową.

Niall jak na komendę włączył "Jesteś szalona" Boys. Magda roześmiała się gardłowo, na co Niall szeroko się uśmiechnął. Widok śmiejącej się dziewczyny, nie był częsty. Wiki, która do tej pory czytała gazetę odwróciła się do tyłu, aby spojrzeć co ją tak rozbawiło, natomiast Liam z racji tego, że prowadził, zapytał

- Co wy tam robicie?

Nikt mu jednak nie odpowiedział, gdyż został zagłuszony przez Niall'a śpiewającego stary hit. Długo nie było czekać aż dołączyła do niego Wiki. Magda jedynie bujała się w takt piosenki i machała rękami jakby tańczyła. Po jakimś czasie dołączył do nich również i Liam. Słysząc ich wszystkich Magda nie mogła się oprzeć i sama zaczęła robić to samo. W tym samym czasie było już zamiast telefonu słychać ich głosy, śpiewające "jesteś szalona, mówię ci" i wariujące do melodii. Kto by się spodziewał, że Niall tak szybko przekona do siebie zranioną Magdę? 

KOCHANI.

ostatnio tak myślałam nad tym opowiadaniem i aż mnie ścisnęło w środku, że tak je olałam. strasznie mi wstyd, bo je kochałam. cudownie mi się pisało i jeśli jest jeszcze choć jedna osoba, która będzie je czytała WRÓCĘ. dajcie znać! xx